Loonsanctie 2.0

Een werkgever is gehouden om het volledig loon door te betalen na het tweede ziektejaar, omdat hij geen passende functie heeft aangeboden. De werkgever stelt dat hij de werknemer attent heeft gemaakt op vacatures, maar volgens de kantonrechter telt dat niet als het aanbieden van passend werk.Slapend dienstverband

Een slapend dienstverband is een arbeidsovereenkomst met een werknemer die langer dan twee jaar arbeidsongeschikt is, en voor wie dus niet langer een verplichting bestaat om het loon door te betalen, en die niet gere-integreerd is in eigen of passend werk. Voor de Wet Werk en Zekerheid (WWZ) werd door werkgevers vaak ontslag aangevraagd voor dergelijke werknemers, waarbij beoordeeld werd of deze werknemer binnen 26 weken weer aan het werk zou kunnen. Lag dat niet in de lijn der verwachtingen, dan kon de werkgever opzeggen. Na de WWZ werkt dat nog steeds zo, alleen is de werkgever nu hoe dan ook  een vergoeding verschuldigd: de wettelijke transitievergoeding. Dat beweegt werkgevers tot de overweging om deze werknemers dan maar niet te ontslaan, en het dienstverband, waarbij dus niet meer gewerkt wordt en ook geen salaris wordt betaald, dan maar “slapend” te houden. 

Onfatsoenlijk

Dit heeft tot verschillende rechtszaken geleid, waarbij werknemers zich op het standpunt stelden dat het in strijd met het beginsel van goed werkgeverschap is om – uitsluitend om betaling van de transitievergoeding te vermijden – in dienst te houden. De minister had zich ook eens laten ontvallen dat dit wel eens “onfatsoenlijk” zou kunnen zijn. Sinds een arrest van het Hof Den Haag is die discussie enigszins verstomd. Het Hof oordeelde dat het slapend houden van een dienstverband geoorloofd is. De werkgever die de arbeidsovereenkomst niet beëindigd, behoudt immers nog de re-integratieverplichtingen.

Loondoorbetaling derde ziektejaar

Dat het hier gaat om een reële en gesanctioneerde verplichting blijkt maar weer eens uit de uitspraak van de Amsterdamse kantonrechter van 9 maart 2017. Een werkneemster van een school is twee jaar ziek, en ontvangt geen WIA uitkering omdat zij minder dan 35% arbeidsongeschikt is. In een arbeidsdeskundig  rapport worden acht passende functies genoemd. De werkgever heeft geen enkele passende functie aangeboden. De school heeft wel de vacatures onder de aandacht gebracht, maar de kantonrechter ziet dat niet als “aanbieden”. Het gevolg is dat de school het volledig bedongen loon moet betalen, ook na het tweede ziektejaar. 

Loonsanctie

Het gaat hier dus niet om een door het UWV opgelegde loonsanctie wegens het niet voldoen aan de re-integratieverplichtingen. De werkneemster kreeg geen WIA uitkering, maar dat was omdat zij minder dan 35% arbeidsongeschikt was. Toch moet de werkgever het loon doorbetalen, vanwege een andere reden. Het gaat hier om het vergoeden van de vermogensschade die de werkneemster leed als gevolg van het niet aanbieden van passend werk, terwijl dat kennelijk wel voor handen was. Deze loondoorbetalingsverplichting is ook niet in tijd beperkt. Zo lang deze situatie voortduurt (er is geen voor handen passend werk aangeboden) blijft de verplichting bestaan.